ikisi arasında;

lodosta yolunu kaybeden
balıklar misali
karışırken rüzgarla,
alabildiğine
tüm nefesiyle
üfleyen,
herşeyiyle
kaybetmiş sandı kıblesini
teslmiyete tam da bir soluk kala…
derken;
ışıldadı gökkubbesi yüreğinin
ve ikisi arasındaki tüm döngüler
kırıldı yumuşacık birden
kayboldu en ıssız izleri bile derinden…
ikisi arasında
bu hiçbirşeye benzemeyen yerdeki
başka hiçbirşeye benzemeyen müziği duyan kuş 
döngülerden sonsuzluğa geçişi yaşadı
bir an’ın içinden
ve yankılandı gecenin kadifesinde fısılıtısı
başladığı yerden….

ve...........................

bugün okuduğum bir yazı ta kalbimin derinliklerine götürdü beni yine; birkaç sonsuzluk anı…1 tılsımlı bahçe…..konser…sonsuzluk anları….ve tarifsizliği….
bir yandan olanca komik sürprizleriyle ve aynı anda fırsat olan açmazlarıyla hayatı alabildiğine bilgece yaşamaya çabalarken kimseye ses etmeden, nerede ve nasıl o an’ların tamamen koptuğunun/uzaklaştığının ipucunu kaçırdım.
tekrar ve tekrar ve tekrar içim titredi…..

melekler eşliğinde geleceğim sana

melekler eşliğinde geleceğim sana,
baharlar açacak…

tüm yaşanmışlıklardan arınmış olarak…

tüm ölümlerden,
yokluklardan,
nefessizlikten…

melekler eşliğinde döneceğim sana,
kederleri temize çekmiş.
baharlar açacak gülen gözlerinde…

yüreğindeki manolyalar bembeyaz açsın diye,
bekle…
melekler eşliğinde geleceğim sana
tılsımlaIarıyla kutsasınlar bizi diye…
          9 Ocak 2007