lodosta yolunu kaybeden
balıklar misali
karışırken rüzgarla,
alabildiğine
tüm nefesiyle
üfleyen,
herşeyiyle
kaybetmiş sandı kıblesini
teslmiyete tam da bir soluk kala…
derken;
ışıldadı gökkubbesi yüreğinin
ve ikisi arasındaki tüm döngüler
kırıldı yumuşacık birden
kayboldu en ıssız izleri bile derinden…
ikisi arasında
bu hiçbirşeye benzemeyen yerdeki
başka hiçbirşeye benzemeyen müziği duyan kuş
döngülerden sonsuzluğa geçişi yaşadı
bir an’ın içinden
ve yankılandı gecenin kadifesinde fısılıtısı
başladığı yerden….
